Στρατιωτικά συστήματα μάχης σώμα με σώμα και Αυτοάμυνα .

Ή αλλιώς, ο μύθος των στρατιωτικών συστημάτων μάχης σώμα με σώμα στη χρησιμότητά τους στην Αυτοάμυνα πολιτών.

 Aρθρο του Master Μιχάλη Κοσσυβάκη.

 

Αναδημοσίευση.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, πως στους περισσότερους στρατούς του κόσμου, αλλά και σε όλες τις ειδικές δυνάμεις τους, η μάχη σώμα με σώμα αποτελεί ένα από τα βασικά -τις περισσότερες φορές-, αναπόσπαστα όμως σε κάθε περίπτωση, κομμάτια της εκπαίδευσής τους.

Ο σκεπτόμενος αναγνώστης, που γνωρίζει τον τρόπο, και θα αφιερώσει τον απαραίτητο χρόνο για έρευνα, θα κατανοήσει πως σε αρκετούς στρατούς, η επιλογή του τρόπου εκπαίδευσης (στυλ-σύστημα-μέθοδος) βασίζεται εν πολλοίς, σχεδόν κυρίαρχα σε πολιτιστικά κριτήρια. Γεγονός που γίνεται εύκολα κατανοητό.

Με τα χρόνια, αρκετές από αυτές τις μεθόδους (οι λόγοι που έγινε αυτό, δεν είναι επί του παρόντος) έγιναν «ανοιχτά» – διαθέσιμα και προς τους πολίτες.

Αυτό το άρθρο, δεν θα σταθεί επικριτικά ούτε στους λόγους ύπαρξής τους έξω από τον στρατό / αστυνομία και στις σκοπιμότητες που αυτοί φέρουν, αλλά ούτε και στην αποτελεσματικότητα που υπόσχονται σε θέματα αυτοάμυνας πολιτών.

Θα προσπεράσει επίσης, τις ταμπέλες που συχνά τα συνοδεύουν όπως “Θανάσιμο”, “το καλύτερο στον κόσμο”, “το αποτελεσματικότερο όλων”, “η τέχνη που ακολουθούν οι περισσότεροι…”, “το στυλ που προτιμούν οι καλύτεροι”, «η μόνη αυθεντική αυτοάμυνα»…. και θα παρουσιάσει κάποια στοιχεία, ικανά στο να εγείρουν περαιτέρω προβληματισμό, και παράλληλα να προσθέσουν στην κρίση του κάθε πολίτη που σκέφτεται να τα ακολουθήσει (ή τα ακολουθεί) με στόχο την ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ

Πριν συνεχίσω, κρίνω χρήσιμο να ξεκαθαρίσω ότι:

Α. Δεν κρίνω τους εκπαιδευτές που χρησιμοποιούν το όνομα μιας στρατιωτικής μονάδας ή ενός στρατιωτικού συστήματος μάχης σώμα με σώμα (αυθεντικού, επίπλαστου ή κάλπικου) για να πουλήσουν.

Σε μια ελεύθερη αγορά, ο καθένας έχει δικαίωμα να μεταχειρίζεται τους διαφημιστικούς τρόπους που θεωρεί καλύτερους, αποδοτικότερους και πιο συμβατούς με την φιλοσοφία και τις αρχές του.

Β. Δεν υποστηρίζω πως τέτοιες μορφές εκπαίδευσης, στερούνται λειτουργικότητας ή δεν προσδίδουν οφέλη στην Αυτοάμυνα.

Γ. Δεν έχω τίποτα εναντίον όσων τα ακολουθούν με σκοπό την Αυτοάμυνα ή με όσους τα συμπαθούν – υποστηρίζουν.

Ξεκινώντας ας ξεπεράσουμε το κατά πόσο είναι εφικτό να υπάρχει αυθεντικότητα προέλευσης στα προγράμματα εκπαίδευσης των ειδικών δυνάμεων, από τη στιγμή που οι επικεφαλής εκπαιδευτές, λαμβάνουν τις περισσότερες φορές πολυποίκιλες γνώσεις από διάφορες αλλά και διαφορετικές μεθόδους εκπαίδευσης όσο βρίσκονται σε αυτές τις θέσεις. Επιπλέον σε αρκετές περιπτώσεις, εξωτερικοί (μη στρατιωτικοί) εμπειρογνώμονες καλούνται ως επικεφαλής διάφορων φάσεων εκπαίδευσης τέτοιων τμημάτων.

Είναι τουλάχιστον άστοχο, να θεωρεί κάποιος, πως στο σύνολό τους, όταν συναντούν μια αποτελεσματικότερη αρχή, μια δραστικότερη διαδικασία, μια προσέγγιση με καλύτερη εκτελεστική λειτουργικότητα, ένα ρεαλιστικότερο ή πιο εξειδικευμένο τρόπο κλπ, να μην τον αφομοιώνουν και να μην τον προσθέτουν (με ή χωρίς τροποποιήσεις) στο πρόγραμμά τους.

Ας ξεπεράσουμε επίσης το κατά πόσο είναι εύκολο και εφικτό για ένα πολίτη που καλείται να το διδάξει, το να διδαχθεί ως μέλος του ευρύ κοινού, επιχειρησιακές διαδικασίες, λεπτομέρειες και τακτικές των ειδικών δυνάμεων του στρατού!

Ας σταθούμε στο εξής:

Πόσο συμβατά μπορούν να είναι με την Αυτοάμυνα Πολιτών;

Για να οδηγηθεί κάποιος σε ένα ασφαλές συμπέρασμα, πρέπει να απαντήσει σε ένα πλήθος ερωτημάτων, ωστόσο σημαντικότερα θεωρώ τα εξής

1. Γιατί δημιουργήθηκαν αυτά τα προγράμματα εκπαίδευσης;

Δημιουργήθηκαν για την εξυπηρέτηση στρατιωτικών και μόνο σκοπών και αναγκών εν καιρό πολέμου και το κυριότερο, σχεδιάστηκαν και μετεξελίχτηκαν για να μπορούν να αποδώσουν από αυστηρά επιλεγμένο και ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό.

Πρέπει να γίνει απολύτως αντιληπτό, ότι το στρατιωτικό πλαίσιο στο οποίο, εφαρμόζεται αυτή η εκπαίδευση, είναι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό, ασυνταύτιστο και ασύμφωνο με την καθημερινή ζωή και με τις ανάγκες αυτοάμυνας ενός πολίτη.

Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, πόσο μάλλον των ειδικών δυνάμεων, έχουν κανόνες εμπλοκής και επιχειρησιακές παραμέτρους, που ναι μεν διαφοροποιούνται από αποστολή σε αποστολή, εντούτοις επιτρέπουν την χρησιμοποίηση θανατηφόρας δύναμης.

Δεν γίνεται να εκπαιδεύεται ένας πολίτης με το να μάθει να αντιτείνει ως απάντηση σε ένα σπρώξιμο, το σπάσιμο του αυχένα. Η χρήση θανατηφόρας βίας σε τέτοια περίπτωση επ ουδενί δεν δικαιολογείται, οπότε αναφερόμαστε σε καθαρή δολοφονία!

Ένα μέλος στρατιωτικής ειδικής δύναμης πρέπει να ολοκληρώσει την αποστολή του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η φυγή δεν αποτελεί επιλογή. Μην ξεχνάτε πως λαμβάνει ειδική ψυχοδιανοητική εκπαίδευση ώστε να μην εγκαταλείπει.

Αντιθέτως, στην αυτοάμυνα πολιτών η φυγή στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι η καλύτερη επιλογή.

Ο καθένας κατανοεί πως ο στόχος, είναι ολότελα άλλος!.

Επίσης, οι στρατιώτες χρησιμοποιούν τεχνικές άοπλης μάχης μόνο όταν αυτό κριθεί άκρως απαραίτητο. Πχ, όταν μείνουν από πυρομαχικά ή όταν για κάποιο λόγο αποκοπούν από την ομάδα τους και αιφνιδιαστούν από κοντινή επίθεση μη έχοντας την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν το μαχαίρι τους ως όπλο υψηλής απόδοσης ή κάποιο μέρος του πυροβόλου τους όπλου κλπ.

Ένα ακόμα βαρυσήμαντο συστατικό στην εκπαίδευση των ειδικών δυνάμεων, είναι η ομαδική εργασία. Η νοοτροπία τους δηλαδή, να λειτουργούν ως ομάδα. Ένα πλαίσιο εκπαίδευσης που σε καμία περίπτωση δεν είναι συμβατό με αυτό του πολίτη και της Αυτοάμυνας.

Επίσης σημαντική παράμετρος είναι και η εξής. Αυτά τα προγράμματα έχουν σχεδιαστεί για να αποδίδουν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα εκπαίδευσης.

Αυτό σημαίνει αφενός ότι δεν γίνεται να έχουν το βάθος γνώσης που προσφέρει η σπουδή σε μια πολεμική τέχνη, όπου τις περισσότερες φορές απαιτούνται χρόνια συστηματικής εκπαίδευσης για να μπορέσει να βρει ο σπουδαστής πόσα περικλείονται πίσω από μια αρχή και να τα κατανοήσει, αφετέρου ότι βάση της στρατιωτικής τους δομής, δηλαδή να λειτουργούν σε εμπόλεμες καταστάσεις, πρώτον είναι διαρθρωμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι επιχειρησιακά βάση του οπλισμού που φέρει το κάθε μέλος (π.χ όταν φέρεις μαχαίρι και κινδυνεύεις σε στρατιωτική επιχείρηση το τραβάς, δεν εμπλέκεσαι σε άοπλη μάχη) αλλά και βάση του φόρτου που φέρουν (πχ σακίδιο 20 – 25 κιλών) και δεύτερον να δικαιολογούν ένα ποσοστό σε ανθρώπινες απώλειες.

Από την άλλη, ο πολίτης που δεν έχει ειδικές και αυξημένες ανάγκες αυτοάμυνας (λόγω επαγγέλματος, τόπου διαμονής κλπ) αφενός έχει πολύ χρόνο για να διαθέσει στην εκπαίδευσή του, αφετέρου η σπουδή μιας τέχνης, είναι μια διαδικασία που μπορεί να την ακολουθεί ευχάριστα και αποδοτικά για όλη του τη ζωή.

 

2. Σε ποιους απευθύνονται;

Πρέπει επίσης να κατανοηθεί με απόλυτο τρόπο, πως οι ειδικές δυνάμεις δεν στελεχώνονται απλά από ανθρώπους με χαρακτηριστικά απείρως μακριά από τον καθημερινό άνθρωπο, αλλά αρκετές φορές από την ελίτ των στρατιωτών.

Για να καταλάβει κάποιος τις ιδιαιτερότητες που πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει δεκτός ως δόκιμο μέλος σε μια στρατιωτική ειδική δύναμη, ας διαβάσει το παρακάτω

Δεν θα παρουσιάσω τα πολλά ειδικά προσόντα (ηλικιακά, μόρφωσης, αντίληψης, πολυσύνθετης γνώσης κλπ – Οποιος έχει χρόνο και διάσθεση ας ψάξει για τα ASVAB subtests!!!) που πρέπει να έχει ένας ήδη στρατιώτης, απλά για να κριθεί κατάλληλος να δοκιμάσει (και όχι να επιτύχει) να ενταχθεί σε ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ.

Θα σταθώ σε μερικά μόνο από τα απαιτούμενα του APFT (Army Physical Fitness Tesτ) από άποψη φυσικής κατάστασης:

• PUSH-UPS Mίνιμουμ 50 σε διάρκεια δύο λεπτών
• SIT-UPS Mίνιμουμ 60 σε διάρκεια δύο λεπτών
• CHIN-UPS Μίνιμουμ 7 σε διάρκεια δύο λεπτών
• 2 MILE RUN Μίνιμουμ 17 λεπτά

Αφού λοιπόν έχει κάποιος αυτά τα χαρακτηριστικά/ικανότητες θα προετοιμαστεί για 2 εβδομάδες , εστιάζοντας σε μεγάλο βαθμό στη φυσική κατάσταση, ώστε να ακολουθήσει ένα πολύ – πολύ – πολύ – πολύ – πολύ – ΠΟΛΥ βαρύ πρόγραμμα 45 εβδομάδων! Πρόγραμμα που σχεδόν για το σύνολο των πολιτών χαρακτηρίζεται ως απάνθρωπο.

Για τέτοιους πολύ ειδικούς ανθρώπους λοιπόν φτιάχτηκαν και τα προγράμματα εκπαίδευσης των ειδικών δυνάμεων για μάχη σώμα με σώμα.

Και ας ληφθεί υπόψη ότι ακόμα και σε αυτούς που επιλέχθηκαν αποτελώντας την ελίτ των υποψηφίων, η εκπαίδευση έχει ένα εξαιρετικά υψηλό ποσοστό αποτυχίας.

Συμπεράσματα

Θα επαναλάβω, πως δεν έχω απολύτως τίποτα, εναντίον των στρατιωτικών μεθόδων μάχης σώμα με σώμα. Αντιθέτως πιστεύω πως λειτουργούν εντυπωσιακά καλά για τους σκοπούς που δημιουργήθηκαν και για τους στόχους που προορίζονται.

Ο σκοπός των ειδικών δυνάμεων είναι να ολοκληρώσουν την αποστολή τους (αρκετές φορές με κάθε κόστος)

Η δική σας αποστολή, είναι να επιστρέψετε στην οικογένεια και στο σπίτι σας σώοι και αβλαβείς. Χωρίς κόστος σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας.

Πρέπει να κατανοηθεί, πως όσο τέλειο κι αν είναι ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης πολιτών με σκοπό την Αυτοάμυνα, είναι εξ αντικειμένου πρακτικά άχρηστο για τις ανάγκες ενός στρατιωτικού τμήματος ειδικών δυνάμεων του στρατού, το ίδιο ισχύει και αντίστροφα.

Δεν μπορεί ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης που είναι σχεδιασμένο για τους καλύτερους των καλυτέρων του στρατού, κατά την παραμετροποίησή του για να γίνει κατάλληλο για τις ανάγκες των πολιτών, να του αφαιρείς τα κυριότερα χαρακτηριστικά που το διέπουν, όπως η χρήση θανατηφόρας δύναμης, ο ψυχοδιανοητικός τρόπος πρόσβασης , η νοοτροπία μη εγκατάλειψης, το φονικό ένστικτο επιβίωσης και τόσα ακόμα, και αυτό να παραμένει το ίδιο λειτουργικό για τον «Κο Τάκη», τον «Γιωργάκη» και τη «Μαιρούλα», αλλά ούτε και να διατηρεί την δυναμική του, που τόσο προβάλλεται για να προσελκύσει τον «Τάκη», τον «Γιώργο» και την «Μαίρη».

Ο έξυπνος εκπαιδευτής, έχει το γνώρισμα του φιλομαθή ανθρώπου. Αυτή η ιδιότητα που παρακινείται από την αγάπη της μάθησης, τον οδηγεί να ανοίξει τους γνωστικούς του ορίζοντες και να λαμβάνει έξτρα και εξειδικευμένη γνώση, άσχετα αν διατηρεί ως κεντρική ταμπέλα ένα συγκεκριμένο σύστημα, είτε γιατί το πιστεύει, είτε για λόγους ισχυρού brand name.

Πρέπει οι Εκπαιδευτές που κατέχουν εξειδικευμένη γνώση (ας την ονομάσουμε Tactical) να την μεταδίδουν – διδάσκουν;

Kατά την γνώμη μου ναι, υπό την προϋπόθεση, να υπάρχει ο απαραίτητος καταμερισμός γνωστικών αντικειμένων και τρόπου εκπαίδευσης (σωματικής και ψυχοδιανητικής) ανάλογα με την κατηγορία αναγκών που ανήκει ο καθένας.

Οι βασικές κατηγορίες είναι τρεις

• Κατηγορία Α. Η κατάλληλη εκπαίδευση – γνώση, για επαγγελματίες φύλαξης, στελέχη ασφάλειας προσώπων και υποδομών, πολίτες με ειδικές ανάγκες αυτοπροστασίας (και εκπαιδευτές Πολεμικών τεχνών)
• Κατηγορία Β. Η κατάλληλη εκπαίδευση – γνώση για Αστυνομικούς, Λιμενικούς, Ειδικούς φρουρούς, Σωφρονιστικούς Υπαλλήλους (και εκπαιδευτές ΠΤ)
• Κατηγορία Γ. Η κατάλληλη εκπαίδευση – γνώση για στρατιωτικούς, επίλεκτα τμήματα Αστυνομίας (και εκπαιδευτές ΠΤ).

Αν κάποιος προσπαθήσει να βάλει στο ίδιο μπλέντερ όλες τις παραπάνω κατηγορίες, προσθέτοντας σε αυτές και την κατηγορία των πολιτών, θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα με όποιον προσπαθήσει να πιάσει επιταχύνσεις, ταχύτητες και χρόνους φόρμουλα 1, σε χωμάτινη ειδική διαδρομή του Ράλλυ Ακρόπολις οδηγώντας μια Bugatti Veyron και περιμένοντας να τερματίσει άθικτη!

Παραμείνετε ασφαλείς.

 Μιχάλης Κοσσυβάκης

Εκπαιδευτής ένοπλης και άοπλης μάχης.



Αναδημοσίευση.